212 ـ حضرت موسى عليه‏السلام و نماز

در كتاب الهى ، سوره طه مى‏خوانيم :

فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِىَ يَامُوسَى * إِنِّى أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً * وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى * إِنَّنِى أَنَا اللّهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِى وَأَقِمِ الصَّلاَةَ لِذِكْرِى .

پس چون به آن آتش رسيد ، ندا داده شد : اى موسى ! * به يقين اين منم پروردگار تو ، پس كفش خود را از پايت بيفكن ؛ زيرا تو در وادى مقدس طوى هستى . * و من تو را [ به پيامبرى ] برگزيدم ، پس به آنچه وحى مى‏شود ، گوش فرا دار . * همانا ! من خدايم كه جز من معبودى نيست ، پس مرا بپرست و نماز را براى ياد من برپا دار .

امام باقر عليه‏السلام مى‏فرمايد :

خداوند به موسى فرمود : مى‏دانى چرا از ميان بندگانم تو را براى شنيدن كلامم به نحو مستقيم انتخاب كردم ؟ عرضه داشت : نه . خطاب رسيد : به خاطر اين‏كه در عبادت و بندگى همانندت را نيافتم كه نسبت به من در نفس خود به اين اندازه با تواضع باشد . اى موسى ! تو بنده‏اى هستى كه در پيشگاه من به وقت نماز صورت بر خاك مى‏گذاشتى .

به قول فروغى :

213 ـ در قبر

زمانى كه عبد را در قبرش بگذارند و كسانش او را رها كرده و برگردند ، ميت صداى كفش آنان را در بازگشتشان مى‏شنود ؛ در اين وقت دو ملك حق براى رسيدگى به حساب او سر مى‏رسند ، اگر او بنده مؤمن خدا باشد ، مكانش را در بهشت به او نشان مى‏دهند و اگر بنده‏اى باشد كه نسبت به نعمت‏هاى الهى ناسپاسى كرده و راه كفر پيش گرفته با پتكى از آهن جهنم بين دو گوشش مى‏زنند كه هر چه جز جن و انس است ، صداى وحشت‏آور و دهشت‏زاى آن را مى‏شنوند!![223]

214 ـ همانند كلاغى كه نوك بزند

امام باقر عليه‏السلام مى‏فرمايد : پيامبر عزيز اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در مسجد نشسته بودند كه مردى وارد شد و به نماز ايستاد ، ولى ركوع و سجودش را آن چنان به سرعت خواند كه در حقيقت ركوع و سجود نبود . پيامبر فرمود : همانند كلاغى كه نوك بزند نماز را بجاى آورد ، اگر با اين نماز از دنيا برود بر غير دين من از دنيا رفته ![224]