عوامل شایستگی در تبلیغ

غلامحسین اعرابی

نسخه متنی -صفحه : 17/ 8
نمايش فراداده

مراقبت از زبان

زبان گويا نعمت پروردگار است و همين نعمت خطرات عظيمي دارد، مبلِّغ بايد هوشيار باشد كه زبانش وسيله آزار ديگران نشود. حضرت علي عليه‏السلام مي‏فرمايد:

«اَللِّسانُ سَبُعٌ اِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ.»20

زبان درنده‏اي است كه اگر جلويش باز گذاشته شود مي‏گزد.

پيش گفتار

از قديم الايام دو روش مهم تبليغي وجود داشته است 1. زبان خطابه‏اي، 2. زبان شعري. هر كدام از اين دو موقعيتي ويژه در ميان ملل و اقدام داشته‏اند گاهي يك بيت شعر، شعله‏اي از آتش خشم عده‏اي افكنده و باعث سال‏ها جنگ و خونريزي شده است و گاهي سخن حسابشده و سنجيده و از عمق جان برخاسته‏اي طوفاني را مهار كرده است. اين مقاله نگاهي است گذرا بر دو تن از خطيبان تاريخ اسلام است.

اولين سخنور و خطيب

در همه دوران‏هاي عربي و اسلامي و بلكه تاريخ بشري هيچ كسي در بلاغت سخن منزلت خوب علي ابن ابي طالب عليه‏السلام را نداشته است. كلام او تمامي امتيازات پرارج سخنوري را دارد.

نهج‏البلاغه شاهكار علم و ادب و فصاحت و بلاغت است، در حالي كه كلام براي حضرت وسيله است نه هدف. آن حضرت مي‏خواستند انسان‏ها را هدايت كنند نه اين كه هنرنمايي كنند. اگر هدف حضرت خلق يك اثر هنري بود حتما زلزلزيه بزرگتر و عجيب‏تري ايجاد مي‏كرد.

مرحوم شهيد مطهري مي‏فرمايد: