71

4- نتيجه گيري از تعاريف جرم

از تعاريف مزبور زير قابل استنتاج است:

1- جرم همواره رفتار خارجي انسان است كه گاهي به صورت فعل و زماني با ترك فعل تحقق مي يابد و بنابراين:

الف - ميل به ارتكاب جرم و تصميم برآن، جرم تلقي نمي شود.

ب- جرم عقيده وجود ندارد اما انتشار عقيده درمواردي جرم است. در اين مورد اصل 23ق.1. مقرّر مي دارد:

«تفتيش عقايد ممنوع است و هيچ كس را نمي توان به صرف داشتن عقيده اي مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد».

2- براي اينكه عملي جرم شناخته شود بايد ممنوعيت عمل همراه با ضمانت اجراي جزائي ( مجازات يااقدامات تأميني يا تربيتي ) باشد.

3- ارتكاب عمل ممنوعي كه قانونگذار براي آن مجازات است در مقام استفاده از حق (مثلاً دفاع مشروع) جرم تلقي نمي شود.

تعزيرات شرعي مذكوردر تبصره 1ماده 2ث. آ. د. ع. ك در مورد جرم شناخته شدن افعال حرام وترك واجبات توسط دادگاههاي (باسكوت قانون) آزمايشي و سه ساله مي باشد و شايسته است نسبت به تطبيق آن با اصل قانوني بودن جرايم و مجازاتها و قاعده فقهي منع عقاب بلابيان هماهنگ شود. البته در صورتي كه فهرست قانوني افعال حرام وترك واجبات اعلام شود موضوع قابل تأييد است و همگان مكلف به احترام و اجراي قانون مي باشند.