كه انسان در عبادت الهى هيچ قصد دنيوى و مادى نداشته باشد و جز رضايت الهى را در نظر نگيرد.
مرحوم فيض كاشانى مى گويد: حقيقت اخلاص آن است كه انسان ، نيت خود را از هرگونه شرك ظاهر و باطن پاك كند. قرآن كريم مى فرمايد: و انّ لكم فى الانعام لعبرة نسقيكم مما فى بطنه من بين فرث و دم لبنا خالصا سائغا للشاربين (837) در چهارپايان براى شما درس هاى عبرتى وجود دارد چرا كه از درون شكم آن ها در ميان غذاهاى هضم شده و خون شير خالص و گوارا به شما مى نوشانيم .
شير خالص آن است كه نه خون در آن باشد نه آلودگى هاى ديگر صاف و پاك باشد و نيت و عمل خالص آن است كه از هرگونه اغراض دنيوى منزّه و پاك باشد.(838)
موضوع اخلاص با تعبيرهاى مختلفى در قرآن مطرح شده است ، مانند: فى سبيل اللّه ، ابتغاء مرضات اللّه ، لوجه اللّه ، قربات عنداللّه ومانند آن .
و ما امرواالاّ ليعبدوا الله مخلصين له الدين (839) به آن ها دستورى داده نشد جز اين كه خدا را پرستش كنند، در حالى كه اخلاص در دين دارند.
انا اخلصناهم بخالصة ذكرى الدار(840) به درستى آن ها را (پيامبران ) خالص گردانيديم زيرا زياد به ياد قيامت بودند.
قل ان صلاتى و نسكى و محياى و مماتى للّه ربّ العالمين (841) بگو: نماز و تمام عبادات من و زندگى و مرگ من همه براى خداوند پروردگار جهانيان است .
ان الابرار يشربون من كاءس كان مزاجها كافورا... انما نطعمكم لوجه اللّه لا نريد منكم جزاءً و لا شُكورا(842) به درستى كه نيكان از جامى نوشند كه با عطر خوش آميخته است ... و مى گويند ما براى خدا به شما اطعام مى كنيم و هيچ پاداشى و تشكرى از شما طلب نمى كنيم .
حضرت موسى عليه السلام : و اذكر فى الكتاب انّه كان مخلصا(843) حضرت يوسف عليه السلام : انه من عبادنا المخلصين (844) پيامبراكرم صلّى اللّه عليه و آله : ان صلاتى ونسكى و محياى و مماتى للّه ربّ العالمين (845) حضرت على عليه السلام : و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات اللّه و اللّه رَءُوف بالعباد(846)
قال على عليه السلام : طوبى لمن اخلص للّه العبادة والدعاء ولم يشغل قلبه بما ترى عيناه ولم ينس ذكراللّه بماتسمع اذناه ولم يحزن صدره بما اعطى غيره (847) خوشا به حال كسى كه عبادت و دعاى خويش را خالصانه انجام مى دهد و قلب خود را به آنچه ديدگانش مى بيند گرفتار نمى سازد و همواره به ياد خدا هست و شنيدنى ها او را از ياد خدا غافل نمى سازد و از آنچه ديگران دارند، محزون نمى شود.
قال على عليه السلام : طوبى لمن اخلص للّه عمله وعلمه وحبّه وبغضه واخذه و تركه وكلامه وصمته وفعله وقوله لايكون المسلم مسلما حتى يكون ورعا ولايكون ورعا حتى يكون زاهدا(848) خوشا به حال كسى كه خالص گرداند براى خدا عمل و علم و دوستى و دشمنى و پذيرفتن و ترك كردن و گفتن و لب فرو بستن وگفتار وكردار خود را ونيز انسان مسلمان ، مسلمان نيست ، مگر آن كه پارسا و پرهيزگار باشد و پارسايى نيز به دست نمى آيد مگر آن كه انسان ، زاهد باشد.