قال على عليه السلام : احبّ عباداللّه من اخلص (849) محبوب ترين بندگان خدا كسى است كه داراى اخلاص باشد.
3 - سرانجام نيك :
قالت فاطمة الزهراء عليهاالسلام : من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزوجل اليه افضل مصلحته (850) كسى كه عبادت با اخلاص را به سوى خدا تقديم بدارد خداوند هم برترين مصلحت ها را براى او منظور مى دارد.
4 - آزادگى :
قال على عليه السلام : بالاخلاص يكون الخلاص (851) به وسيله اخلاص است كه انسان از اسارتها آزاد مى شود.
5 - جارى شدن حكمت از قلب بر زبان :
قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله : ما اخلص عبدللّه عزوجل اربعين صباحا الاّ جرت ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه (852) كسى كه تا چهل شبانه روز براى خدا اخلاص پيشه كند، چشمه سار حكمت از قلب وى بر زبانش جارى مى شود.
6 - سعادت :
قال على عليه السلام : السعيد من اخلص الطاعة (853) سعادتمند كسى است كه طاعت خود را براى خدا خالص گرداند.
7 - رسيدن به هدف ومقصود :
قال على عليه السلام : اخلص تنل (854) اخلاص بورز تا به مقصد برسى .
8 - معرفت و بصيرت :
قال على عليه السلام : عند تحقق الاخلاص تستنير البصائر(855) با وجود اخلاص بصيرت ها و بينش ها نافذ و نورانى مى شود.
9 - ملاك پذيرش اعمال :
قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله : اذا عملت عملاً فاعمل للّه خالصا لانّه لا يقبل اللّه من عبادة الاعمال الاّ ما كان خالصا(856) هركارى كه انجام مى دهى خالصانه و براى رضا خدا انجام ده ، زيرا جز عمل خالص در پيشگاه خداوند پذيرفته نمى شود.
نشانه هاى اخلاص
1 - رضا و توكّل :
جاء جبرئيل الى النبى صلّى اللّه عليه و آله فقال له النبىّ: يا جبرئيل ما تفسير الاخلاص ؟ قال :المخلص الذى لا يساءل الناس شيئا حتى يجد و اذا وجد رضى و اذا بقى عنده شى اعطاه ... و اذا اعطى للّه عزوجل فهو على حدّ الثقة بربّه عزوجل (857) پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله به جبرئيل فرمود: اخلاص چيست ؟ جبرئيل پاسخ داد: مخلص كسى است كه دست حاجت به سوى ديگران دراز نكند و تلاش كند تا بى نياز شود و بدانچه دست يافت بدان راضى باشد و از بقيه آن به دستگيرى نيازمندان بپردازد... و هنگامى كه به دستگيرى نيازمندان پرداخت پس به خداى خويش اعتماد دارد.
2 - عدم انتظار ستايش :
قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله : لكل حق حقيقة و ما بلغ عبد حقيقة الاخلاص حتى لايحبّ ان يحمد على شى ء من عمل للّه (858) براى هر چيزى حقيتى است . انسان مؤمن به حقيقت اخلاص نمى رسد، جز آن كه دوست ندارد در برابر كارى كه براى خدا انجام مى دهد مورد ستايش ديگران قرار مى گيرد.
3 - برابرى ستايش و نكوهش :
قال الصادق عليه السلام : لا يصير العبد عبدا خالصا للّه عزوجل حتّى يصير المدح و الذمّ عنده سواء(859) آدمى بنده خالص خدا نخواهد بود جز آن كه به مقامى رسد كه ستايش و نكوهش مردم پيش او مساوى باشد
لطفا منتظر باشید ...
