صاحبقران و صاحب ديوان عميد ملكاى خواجه اى كه نافذ تقدير در ازلوى سرورى كه هر نفس از خاك درگهتهركو نهاد گردن طاعت به امر تووانكو چو آستانه مقيم درت نشديكباره جور و فتنه ى عنان از جهان بتافتهر منصبى كز آصف و جم يادگار ماندتيغ عدو شكافت تو گوئى چه جوهريستزخمش چه معجزيست كه سرها به باد دادهرك از در سال درآمد به پيش توشاها طلوع اختر سعديكه ناگهانچون ماه تو به منظر زيبا نهاد روىآن لحظه كو عزيمت ملك ظهور ساختتا بر سرش نار كند دست روزگارشد قدر آفتاب ز همناميش بلنددر سايه ى تو تا به ابد كامكار بادجاويد باد دولت و عمر تو وين دعاجاويد باد دولت و عمر تو وين دعا
اى آنكه هرچه كرد ضميرت صواب كردذات ترا ز جمله جهان احتساب كردگردون هزار فتح و ظفر فتح باب كردنامش زمانه خسرو مالك رقاب كردسيلاب فتنه خانه ى عمرش خراب كردتا صيت عدل و جود تو پا در ركاب كردبازوى تو به تيغ و قلم اكتساب كردكزوى به روز معركه بحر اضطراب كردبرقش چه آتشيست كه جانها كباب كردكلك تو از كرم به عطايش جواب كردچون فتح و نصر روى به عالى جناب كردچون جرم خور به برج حمل انقلاب كرددولت دو اسبه پيشتر از وى شتاب كردپر حقه ى سپهر ز در خوشاب كردزان روح چرخ تهنيت آفتاب كردخود بخت نيك در ازلش كامياب كردايزد به فضل و رحمت خود مستجاب كردايزد به فضل و رحمت خود مستجاب كرد