در شهربند مهر و وفا دلبرى نماندصاحبدلى چو نيست، چه سود از وجود دل؟عشق آن چنان گداخت تنم را كه بعد مرگاى بلبل اسير به كنج قفس بسازاى باغبان بسوز كه در باغ خرمىبرق جفا به باغ حقيقت گلى نهشتصياد ره ببست چنان كز پى نجاتآن آتشى كه خاك وطن گرم بود از آنهر در كه باز بود، سپهر از جفا ببستآداب ملك دارى و آيين معدلتبا ناكسان بجوش، كه مردانگى فسردبا دستگيرى فقرا، منعمى نزيستزين تازه دولتان دني، خواجه اى نخاستزين ناكسان كه مرتبت تازه يافتندآلوده گشت چشمه به پوز پليد سگجز گونه هاى زرد و لبان سپيد رنگياران قسم به ساغر مي، كاندر اين بساطياران قسم به ساغر مي، كاندر اين بساط
زير كلاه عشق و حقيقت سرى نماندآيينه گو مباش چو اسكندرى نماندبر خاك مرقدم كف خاكسترى نمانداكنون كه از براى تو بال و پرى نماندزين خشكسال حاده برگ ترى نماندكرم ستم به شاخ فضيلت برى نماندغير از طريق دام، ره ديگرى نماندطورى به باد رفت كز آن اخگرى نماندبهر پناه مردم مسكين درى نماندبر باد رفت و ز آن همه جز دفترى نماندبا جاهلان بساز، كه دانشورى نمانددر پايمردى ضعفا، سرورى نماندوز خانواده هاى كهن مهترى نماندديگر به هيچ مرتبه جاه و فرى نمانداى شير تشنه مير، كه آبشخورى نماندديگر به شهر و دهكده، سيم و زرى نماندپر ناشده ز خون جگر ساغرى نماندپر ناشده ز خون جگر ساغرى نماند