فغان ز جغد جنگ و مرغواى اوبريده باد ناى او و تا ابدز من بريده يار آشناى منچه باشد از بلاى جنگ صعبتر؟شراب او ز خون مرد رنجبرهمى زند صلاى مرگ و نيست كسهمى دهد نداى خوف و مي رسدهمى تند چو ديوپاى در جهانچو خيل مور گرد پاره ى شكربه هر زمين كه باد جنگ بروزدبه رزمگه خداى جنگ بگذردبه هر زمين كه بگذرد، بگستردجهانخواران گنجبر به جنگ برز غول جنگ و جنگبارگى بتربه خاك مشرق از چه رو زنند رهبه نان ارزنت بساز و كن حذربه سان كه كه سوى كهربا رودنه دوستيش خواهم و نه دشمنىهمه فريب و حيلت است و رهزنىغناى اوست اشك چشم رنجبرغناى اوست اشك چشم رنجبر
كه تا ابد بريده باد ناى اوگسسته و شكسته پر و پاى اوكز او بريده باد آشناى اوكه كس امان نيابد از بلاى اووز استخوان كارگر، غذاى اوكه جان برد ز صدمت صلاى اوبه هر دلى مهابت نداى اوبه هر طرف كشيده تارهاى اوفتد به جان آدمى عناى اوبه حلقها گره شود هواى اوچو چشم شير لعلگون قباى اونهيب مرگ و درد ويل و واى اومسلط اند و رنج و ابتلاى اوسرشت جنگباره و بقاى اوجهانخواران غرب و اولياى او؟ز گندم و جو و مس و طلاى اورود زر تو سوى كيمياى اونه ترسم از غرور و كبرياى اومخور فريب جاه و اعتلاى اومبين به چشم ساده در غناى اومبين به چشم ساده در غناى او