دل بستن به دنيا

وَ مـَا نِلْتَ مِنْ دُنْياكَ فَلاَ تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً، وَ مَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلاَ تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً وَلْيَكُنْ هَمُّكَ فِيَما بَعْدَ الْمَوْتِ. [ نهج البلاغه، ن 22، ص 873. ]

بـه آنـچـه از دنـيـا مـى رسى آنقدر خوشحال مباش! و آنچه را كه از دنيا از دست مى دهى بر آن تأسف مخور و جزع مكن! هّمتت در آن باشد كه پس از مرگ به آن خواهى رسيد.

مقصد كوته بينان

إِنَّمَا الدُّنْيا مُنْتَهَى بَصَرِ الاَْعْمى، لا يُبْصِرُ مِمّا وَرأَها شَيْئاً. [ نهج البلاغه، خ 133، ص 413. ]

همانا دنيا نهايت ديد كوردل است، چيزى فراتر از آن را نمى بيند.