قـَدْ تـَرَوْنَ عـُهـُودَ اللّهِ مـَنـْقـُوضـَةً فـَلا تـَغـْضـَبـُونَ! وَ أَنـْتـُمْ لِنـَقـْضِ ذِمـَمِ آبـائِكـُمْ تَأْنَفُونَ! [ نهج البلاغه، خ 105، ص 317. ]
شـمـا پيمان هاى خدا را شكسته مى بينيد و خشم نمى گيريد، در حالى كه ننگ شكستن پيمان هاى پدرانتان را نمى پذيريد.
اَلْوَعْدُ وَجْهٌ وَ الاِْنْجازُ مَحاسِنُهُ [ شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 20، ص 300. ]
وعده، صورت آدمى و عمل بدان، آراستگى آن است.