به حال سركشان عرب از حادثه اى كه نزديك است. (ابن ابى يعفور مى دانست كه مراد از حادثه ى نزديك، امر ظهور حضرت مهدى (عليه السلام) است) پرسيدم: جانم به فدايت، چقدر از عرب با حضرت قائم (عليه السلام)هستند؟ فرمود: افراد اندكى. عرض كردم: كسانى كه خود را متصف به امر تشيّع مى كنند بسيارند.
فرمود: مردم بايد پاك و خالص شوند و از هم تميز داده شده و غربال شوند و مردم بسيارى از غربال خارج شوند».
در روايت ابن مسلم درباره ى علايم ظهور آمده است: «و ذلك بعد غيبة طويلة ليعلم الله من يطيعه بالغيب و يؤمن به; اين پيش آمدها بعد از غيبت طولانى واقع مى شود تا اين كه خداى مردم را آزمايش كند و معلوم كند چه كسانى در پنهانى ها مطيع خدا هستند و به خدا ايمان دارند».
كسانى كه در آزمايش گاه الهى خوب از امتحان درآيند مقام بسيار والا و ارجمند دارند.
اين خود يكى از آموزش گاه هايى است كه مردم را كار آزموده مى كند و مقام علمى آنان را بالا مى برد و مسلمانان خود داراى شخصيت هاى بزرگى خواهند شد. وحشتى در دل كافران مى افكنند تا اين كه بسيارى از كفّار مسلمان مى شوند و اسلام با غيبت حضرت امام (عليه السلام) هم رونق مى گيرد.
از حكمت هاى غيبت آن حضرت اين است كه مسلمانان در باورها، انديشه ها و فقه اسلام خودكفا مى شوند و قدرت علمى اسلام را پيشرفت مى دهند و با بهره گيرى از روش ها و فرمايش هاى بزرگان اهل بيت(عليهم السلام) قدرت و نيروى علمى اسلام را بالا مى برند تا اين كه اسلام براى هميشه آماده ى پذيرش انسان هاى كامل خواهد شد.
اهل بيت(عليهم السلام) افراد ثابت قدم در زمان غيبت را ستوده و عبادات و اعمال ايشان