اگر چه در تمامى اديان و مكاتب الهى و غير الهى در زمينه ى ظهور مصلح و منجى جهانى كم و بيش مطالبى به چشم مى خورد، ولى بر اساس دليل هاى متقن و معيارهاى قابل اعتمادى اين حقيقت به اثبات رسيده است كه كامل ترين و قابل اعتمادترين اطلاعات در مورد شخصيت و ابعاد گوناگون زندگى موعود جهانى مانند: تولد، غيبت، ظهور، حكومت و... در روايت هاى اهل بيت(عليهم السلام) آمده است. به منظور گرامى داشت سال امام على بن ابيطالب(عليه السلام)(1) كه از طرف مقام معظم رهبرى «مدظله العالى» با هدف ترويج بيشتر فرهنگ ناب اسلامى اعلام شده است، در مقاله ى حاضر سعى بر اين است كه مسأله ى غيبت منجى عالم بشريت و علل و آثار آن از ميان كلمات و رهنمودهاى اميرالمؤمنين(عليه السلام) به نحو اختصار مورد بررسى قرار گيرد. بدان اميد كه اين نوشته در حدّ خود به تبيين و ترويج معارف اهل بيت (عليهم السلام)بويژه فرهنگ مهدويت كمك نمايد و از اين رهگذر بتوانيم با بخشى از وظايف و مسؤوليت هاى مهمّى كه در دوران غيبت بر عهده ى تك تك ماست آشنا شويم. آن گاه از طريق عمل به اين تكاليف موفق به قرار گرفتن در زمره ى منتظران واقعى شويم و در آهنگ زمينه سازى براى ظهور موعود جهانى شركتى فعّال داشته باشيم.
1- سال 1379 هـ .ش. مزيّن به دو عيد سعيد غدير بود.