ليلى حافظيان
انتظار براى رسيدن به موعودى كه رستگارى و نجات را به روح متعالى آدمى ببخشايد، فلسفه اى منطقى است كه در همه ى اديان و مكاتب به گونه اى مطرح شده است. تفاوتى كه در آيين بودا با ديگر اديان و مكاتب وجود دارد در موعود و منتظَر است. «موعود بودا» نه از آسمان ها نازل مى شود و نه از زمين. نه شرق مى شناسد و نه غرب. اين موعود درون جان هر كسى خوابيده است و بودا مى كوشد تا با تلاش در دستورالعمل ها، اين خفته را بيدار كند. در واقع مهدى منجى هر كسى را در خود آن كس جست و جو مى كند و هيچ مسيحى را به اندازه ى خود سزاوار احقاق حق نمى بيند و سوشيانت اهوراى بودا همان «نيروانا» ست كه مى تواند در دنيا و قبل از مرگ هم براى كسى كه به دستورات او عمل كند، اتفاق بيفتد. اين مقاله خلاصه اى از دستورالعمل هاى بودا، درباره ى نجات و رستگارى مى باشد كه برگرفته از اولين و مهم ترين سخنان او بعد از آگاهى است و در باغى به نام «باغ گوزن ها» يا «غزالان سارنات» ايراد شده است. اين سخنان به نام «موعظه ى بنارس» معروف گشته است كه گفتار درباره ى رنج و رهايى است.
- نويسنده ى مقاله از محققان سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامى، پژوهش گر در آيين بودا و داراى مدرك تحصيلى كارشناسى ارشد فلسفه و الهيات مى باشد.