ولى ايشان در پاسخ فرمود :
« كلاّ ، والذي نفسي بيده حتى نمسح نحن وأنتم العرق والعلق ; (1) هرگز ، سوگند به آن كسى كه جانم در دست اوست ( او آن قدر مى جنگد ) تا اين كه ما و شما عرق و خون را از چهره ى خود پاك خواهيم كرد !» 5 )
امام على (عليه السلام) در اين باره مى فرمايد :
« . . . لا يعطهم إلاّ السيف ، يضع على عاتقه ثمانية أشهر هرجاً حتّى يقولوا والله ما هذا من ولد فاطمة ، لو كان من ولدها لَرحِمنا ; (2) او جز با «شمشير» با آنان برخورد نمى كند ، در زمان بحران و آشوب و هرج و مرج ، به مدت هشت ماه شمشيرش را روى دوش خود مى گذارد ( و چنان مى جنگد ) تا اين كه مردم ( به ستوه خواهند آمد و ) خواهند گفت به خدا سوگند او فرزند فاطمه نيست ، اگر فرزند او مى بود حتماً به ما رحم مى كرد !»
ممكن است كسانى بگويند، پديده ى ظهور يك «فاجعه» خواهد بود. زيرا پى آمد اين حادثه چيزى جز «سيطره ى آهنين» يك نفر بر تمامى كره ى زمين، تحميل «اراده ى خشن» او بر اراده ى همه ى انسان ها، به راه افتادن جوى خون در سراسر جهان و كشته شدن تعداد بى شمارى از مردم نخواهد بود و اين يعنى به رسميت نشناختن آزادى، حق انتخاب و حق تعيين سرنوشت مردم .
در جواب اين ديدگاه بايد گفت : همان گونه كه در بحث «مشروعيت حاكميت» بيان شد، تشكيل حكومت اسلامى ـ و از جمله حكومت حضرت مهدى (عج) به انتخاب آزادانه ى مردم است و همان گونه كه در بحث «مشروعيت مديريت» بيان كرديم ، شيوه ى مديريت اسلامى بر وفق و مدارا استوار است ، نه شمشير و تحقير . پس حاكميت دينى بر «انتخاب آزادانه ى مردم» استوار است و رفتار آن بر «رأفت» و «عطوفت» با شهروندان است ، نه «شدّت» و «خشونت» .
1- پيشين، ص 284 ، ح 2 . 2- ابن حمّاد المروزى، الفتن، مكتبة التوحيد، ج 1 ، ص 350 ، ح 1011 .