در ميان مسلمانان، هركس كه از خانوادهاى مسلمان متولّد گردد و به بلوغ برسد و بعد از تكليف ولو به هيچ يك از اعمال عبادى تن ندهد او را مسلمان خوانند چنانچه در ساير اديان الهى چنين است و ليكن حقيقت امر، چيز ديگرى است چون در واقع به چنين افرادى كه به هيچ يك از دستورات و تعاليم دينى مقيد و پايبند نيستند حقيقت مسلمانى صادق نيست و ركن اصلى دين، جنبه عملى آن است. و آنكه بعنوان مسلمان در ميان مسلمين شناخته شده است ولى به حداقل دستورات اسلام عمل نمىكند هر چند فقهاء از ديدگاه فقهى احكام فقه را بر او مترتب مىدانند و ليكن در حقيقت شرع و ديدگاه كلامى، او با ساير كفار فرق چندانى ندارد. و برخورد با او همانند برخورد با ساير كفار و اهل كتاب است. چنانچه از پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم)روايت شده كه فرمودند:
مَنْ تَرَكَ الصلاةَ لايَرجُو ثوابها ولا يخاف عقابها فلا اُبالى اَنْ يموتَ يهودياً او نصرانياً او مجوسياً.
«كسى كه نمازش را ترك كند اميد به ثوابش نمىباشد و از عذاب و عقاب آن ترسناك نيست. پس باكى نيست كه يهودى بميرد يا نصرانى يا مجوسى»(1).
و حتى بالاتر از چنين لحن تندى، در حديث ديگرى از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)وارد شده است كه بر اين گروه، احكام ظاهرى اسلام جارى نمىشود و
1 ـ جامع الاخبار، ص71.