و نيز فرمودهاند: الصلاةُ منهاج الانبياء. «نماز راه و روش انبياء است»(1). در حديثى ديگر خداوند خطاب به حضرت موسى(عليه السلام) چنين مىفرمايد: عليك بالصلاةِ فانَّها بمكان وَلَها عندى عهدٌ وثيقٌ. «بر تو باد به نماز، پس همانا نماز داراى مكان رفيع و پيمان محكمى پيش من مىباشد»(2). از پيامبران و انبياى الهى گذشته روايات و احاديثى منقول است كه درباره اهميت و فضائل آن مىباشد. چنانچه از ابراهيم پيامبر(عليه السلام)وقتى كه همسر و فرزندش اسماعيل را به سرزمين مكه (حجاز) برد قرآن چنين نقل مىكند. ربنا انى اسكنتُ مِنْ ذرّيتى بواد غيرَ ذى زرع عند بيتك المحرَّم ربّنا ليقيموا الصلاةَ.
«پروردگارا من بعضى فرزندانم را در سرزمين بىآب و علفى در كنار خانهاى كه حرم تو است ساكن ساختم تا نماز را برپا دارند»(3).
و از پندها و نصيحتهاى لقمان حكيم كه معاصر با داود پيامبر است قرآن مىفرمايد:
يابنىّ اقم الصلاةَ وامُر بالمعروف وانه عنِ المنكر واصبر على ما اصابك اِنّ ذلك مِنْ عَزْم الاُمور.
1 ـ بحار الانوار، ج82 ص231. 2 ـ كلمه الله، ص257. 3 ـ سوره مباركه ابراهيم، آيه 37.