روزگاران حامل پيام و رسالت است .
راهى كه قرآن نشان مى دهد، نمايشگر راه راست و درستى است ، كه كاوشگر راه حق را گزيرى نيست جز اينكه آن را بپويد.و بدون محدوديت زمان و مكان پذيرا باشد.
زيرا پيامبر اسلام آمد تا مردم را به وسيله اى آيين پاك قرآن ، به سعادت برساند و از كژى و ناراستى ها برهاند و روح انسانى آنان را زنده كند.
خاصيت زنده كننده و زندگى ساز از دستورات اسلام زدوده نخواهد شد و در همه زمان ها حتى دوران غيبت امام قائم (ع ) هم ، زنده بودن انسانى در پرتو قوانين اسلام خواهد بود.اين حكم خدا و پيامبر است كه جاودانگى آن را تضمين كرده است و عقلا نميتوان حكم خدا و پيامبر را تغيير داده ومثلا گفته شود در دوران غيبت امام ما وظيفه نداريم و نبايد در راه اصلاح خود و ديگران بكوشيم .
از حقايق بر شمرده بالا، نتيجه مى گيريم كه : وظيفه و مسوؤ ليت مسلمانان در زمان غيبت و حضور امام يكى است .
در اينجا به يك وظيفه مهم اجتماعى ديگر نيز اشاره مى شود.
يكى از وظايف و دستورات دينى هر فرد مسلمان ، پاسدارى دين ، و حفظ حقوق مردم و سلامت و نظم جامعه اسلامى است .اين موضوع در متون دينى به نام امر به معروف و نهى از منكر ياد شده است .در واقع خدا، به همه مسلمانان از دانشمند - ماءموريت داده است كه چونان ديدبانى تيزبين و موشكاف ، نگهبان و مراقب اجراى احكام و حدود اسلامى مى باشند، تا حيات اسلامى هميشه چون خون در قلب و ديگر اعضاى جامعه اسلامى جارى باشد.
امر به معروف و نهى از منكر، تعهد و مسوؤ ليتى است كه اسلام به دوش پيروان خود مى گذارد، تا نهال خوبى ها و راستى ها ريشه گيرد، و باور شود، و علف هاى هرزه كژى و ناراستى بخشكد.انجام اين رسالت بزرگ ، ضمانت اجرايى بر قوانين دين خواهد بود، تا از گزند حوادث و دستبرد نااهلان محفوظ بماند.و همين رمز گسترش و پيشرفت اسلام است .
كسى كه به خدا و روز جزا ايمان دارد، و وعده هاى او را راست مى داند، نبايد در راه انجام وظايف دينى سستى كند، و به خاطر استفاده بيشتر - از لذت هاى مادى - با گناه و ظلم بسازد و در برابر آنها بى تفاوت بماند.
در قرآن كريم آمده است : اى مسلمانان ! شما بهترين ملت ها و جمعيت ها هستيد، اگر امر به معروف و نهى از منكر كنيد و ايمان به خدا آوريد.(25)
امر به معروف و نهى از منكر، دستورهاى فراموش شده دين را، به ياد مى آورد.زيرا انسان ها نيازمند تذكر و يادآورى اند، و آنها را كه به فرمان دين ، پايبند نيستند، جهت مى دهد و آگاهى مى بخشد در نتيجه سير اجتماع به سوى كمال متوقف نمى شود.
اگر امر به معروف و نهى از منكر تعطيل شود، مردم خوبى ها را فراموش مى كنند، و به بدى ها و پستى ها مى گرايند، از آن بدتر، خوبى ها، بد و بدى ها خوب معرفى مى شوند. از اينجا است كه اجتماع انسانى سقوط خواهد كرد و از آدميت جز لباس زيبا، چيزى نخواهد ماند.
امر به معروف و نهى از منكر، در رديف ديگر واجب ها، مثل نماز و روزه نيست ، بلكه نگهبان و پاسدار آنها است .چه آنكه اگر در جامعه اى گناه و ظلم پيدا شد، از هر سو به گناهكارء ظالم حمله مى شود و آنها نمى توانند در جو و محيط اسلامى ، حدود و مرزهاى اسلام را بشكنند، و برنامه هاى آن را زير پانهند و احساسات پاك مردم را جريحه دار كنند، اين محدوديت ، رفته رفته آنها را تربيت خواهد كرد تا جايى كه به حقيقت رسند، و يا اگر سنگدلى و گمراهى آنها به اندازه اى قوى باشد كه تربيت اصيل و انسان پرور اسلام در آنها كارگر نشود، لااقل مزاحم ترقى و پيشرفت ديگران نمى توان شد.و اين خود، بزرگترين فائده و توفيق است .