انتقال (روح القدس ) از پيامبر(ص ) به امامان (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

مفضل بن عمر(يكى از شاگردان برجسته امام صادق عليه السلام بود، او) مى گويد: از آن پرسيدم : با اينكه امام (معصوم ) در ميان اطاقى است كه پرده اش آويخته است ، چگونه به آنچه در اطراف سراسر زمين است ، آگاهى دارد؟

امام صادق : خداوند(پنج روح ) را در پيامبر(ص ) قرار داد كه عبارتند از:

1- روح زندگى ؛ كه بوسيله آن بجنبد و حركت كند.

2- روح قوه ؛ كه به وسيله آن قيام و كوشش كند.

3- روح تمايلات نفسانى ؛ كه به وسيله آن بخورد وبياشامد و با همسران خود آميزش نمايد.

4- روح ايمان ؛ كه به وسيله آن ، ايمان بياورد و به عدالت رفتار كند.

5- روح القدس كه به وسيله آن مسئوليت مقام نبوت را به عهده بگيرد و اجرا نمايد.

سپس فرمود:هنگامى كه پيامبر اسلام (ص ) رحلت فرمود، روح القدس ، از وجود او، به امام (جانشين او) انتقال يابد، با توجه به اينكه : روح القدس ، خواب و غفلت و سركشى و بيهوده گرى ندارد، ولى چهار روح ديگر داراى خواب و غفلت و سركشى و ياوه گرى هستند، و روح القدس كان يرى به :

(و با روح القدس ، همه چيز ديده و دريافت مى شود). (110)