بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
معلى بن خنيس ، از شاگردان برجسته امام صادق (ع ) بود، روزى به امام صادق (ع ) عرض كرد:
(ثروتها و املاك و نعمتهايى كه در اختيار بنى عباس و طاغوتيان است ، اگر در اختيار شما بود، ما هم از آن بهره مند مى شديم و زندگى مرفه و خوشى براى خود فراهم مى نموديم ، و شما نيز در رفاه بوديد).
امام صادق فرمود: هيهات ! اين معلى ! چنين نيست كه تو فكر مى كنى ، بدان كه سوگند به خدا اگر همه اين اموال در اختيار ما بود و زمام امور در دست ما قرار مى گرفت :
ما كان الا سياسة الليل و سياحة النهار و لبس الخشن و اكل الجشب ...
(براى ما جز نگهبانى شب (و شب زنده دارى ) و تلاش روزانه ، و لباس زبر و خشن ، و خوراك سخت و بى خورش ، چيزى نبود و اكنون كه حكومت در دست ما نيست ، از جهت زندگى شخصى ، ما در نعمت هستيم ...)
(يعنى اگر حكومت در دست ما قرار گيرد، مسؤ ليت سنگينترى داريم كه ساده زيستى را رعايت كنيم تا به زير دستان فشار وارد نشود) (120)