لطفا منتظر باشید ...
لزوم ساده زيستى براى پيشوايان مذهبى
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ(علا بن زياد و عاصم بن زياد، دو برادر بودند و در بصره زندگى مى كردند، و از اصحاب و ياران امام على (ع
) به شمار مى آمدند، علاء بيمار شد و بسترى گرديد، حضرت على (ع ) براى عيادت او به خانه او رفت ، چشمش
به خانه وسيع علاء افتاد، به او فرمود: (اين خانه با اين وسعت را در اين دنيا براى چه مى خواهى ؟ با
اينكه در آخرت به آن نيازمندتر مى باشى ؟)سپس فرمود: (مگر اينكه بخواهى با اين وسيله ، به آخرت برسى ، در اين خانه افرادى را مهمان كنى ، وصله
رحم نمايى ، و حقوق لازم خود را ادا كنى ، كه در اين صورت به آخرت ، نائل شده اى ).علاء عرض كرد: از برادرم عاصم ، پيش تو شكايت مى كنم .امام على : مگر او چه كرده است ؟علاء: عبائى پوشيده واز دنيا كناره گرفته است ...). (121)(و در اصول كافى آمده : ربيع بن زياد در مورد برادرش عاصم ، نزد على (ع ) چنين شكايت كرد:)او بر اثر كناره گيرى از دنيا، همسرش را غمگين نموده وفرزندانش را اندوهناك ساخته است .امام على : عاصم را نزد من بياوريد.عاصم را به حضور حضرت على (ع ) آوردند، حضرت تا او را ديد چهره درهم كشيد و فرمود: از همسرت خجالت
نكشيدى ، و به فرزندانت رحم ننمودى ؟ گمان مى كنى كه خداوند چيزهاى خوب و پاكيزه را براى تو حلال كرده
ولى نمى خواهد تو از آنها بهره مند گردى ، تو در نزد خدا پست تر از آن هستى كه چنين نسبتى به او بدهى ،
مگر خداوند نمى فرمايد:والارض وضعها للانام - فيها فاكهة والنخل ذات الاكمام خداوند زمين را براى خلائق آفريد- كه در آن ميوه ها و نخلهاى پرشكوفه است (رحمان -10 و11).و مگر خداوند نمى فرمايد:مرج البحرين يلتقان - بينهما لايبغيان ... يخرج منهما اللؤ لؤ والمرجان .(دو درياى مختلف را در كنار هم قرار داد - در حالى كه با هم تماس دارند... از آن دو، لؤ لؤ و مرجان
خارج مى شود) (رحمان - 19 تا22).سوگند به خدا كه بهره گيرى از نعمتهاى خدا با عمل (شكر عملى ) بهتر از يادآورى نعمتهاى خدا با زبان
(شكر زبانى ) است، همانا خداوند مى فرمايد: واما بنعمة ربك فحدث (و نعمتهاى پروردگارت را بازگو كن ) (ضحى -11)عاصم عرض كرد: اى امير مؤ منان ! پس چرا خود شما به خوراك ناگوار و لباس خشن اكتفا كرده اى ؟امام على (ع ) در پاسخ او فرمود:(و يحك ان الله عزوجل فرض على ائمة العدل ان يقدورا انفسهم بضعفة الناس كيلا يتبيع بالفقير فقره )(واى بر تو! همانا خداوند بر پيشوايان عدالت واجب كرده كه خود را در لباس و خوراك با افراد ضعيف و
فقير، هماهنگ كنند، تا فقر و تنگدستى ، فقير را به هيجان نياورد كه سر از فرمان خدا برتابد).عاصم سخن مولايش على (ع ) را پذيرفت ، عباى خشن را كنار گذاشت و لباس نرم بر تن كرد و بر سر زندگى خود
آمد. (122)
