عابد روسياه ، و گنهكار روسفيد
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْامام باقر(ع ) يا امام صادق (ع ) فرمود: دو مرد وارد مسجد شدند، يكى از آنها عابد بود، و ديگرى گنهكار
بود، وقتى كه از مسجد بيرون آمدند مرد گنهكار، مؤ من راستين بيرون آمد، ولى مرد عابد، فاسق و گنهكار،
خارج شد، از اين رو كه عابد وقتى وارد مسجد شد، به عبادت خود مى باليد، و در انديشه خود به عبادتش
مغرور بود، ولى گنهكار در فكر پشيمانى از گناه و طلب آمرزش گناهانش از خدا بود.خداوند به حضرت داود(ع ) خطاب كرد:بشر المذنبين و انذر الصديقين .(گنهكاران را مژده بده و درستكاران راستگو را بترسان ).داود(ع ) عرض كرد: چگونه گناهكاران را مژده بدهم ، و درستكاران را بترسانم ؟!)خداوند فرمود: (به گناهكاران مژده بده كه من پذيراى توبه ، و بخشنده گناه هستم ، و درستكارن را
بترسان كه به اعمال خود، خودبين نشوند، زيرا بنده اى نيست كه او را به پاى حساب رسى بكشم ، مگر اينكه
(بر اثر ناخالصى هاى عبادتش ) به هلاكت بيفتد).(493)بر همين اساس سعدى مى گويد:
سخن ماند از عاقلان يادگار
گنه كار انديشناك از خداى
كه آن ار جگر خون شد از سوز درد
ندانست كه در بارگاه غنى
بر اين آستان ، عجز و مسكنيت
به از طاعت و خويشتن بينيت
زسعدى همين يك سخن گوشدار
بسى بهتر از عابد خود نماى
و اين تكيه بر طاعت خويش كرد
سر افكندگى به ز كبر ومنى
به از طاعت و خويشتن بينيت
به از طاعت و خويشتن بينيت