معجزه اى از امام هادى (ع ) - داستان های اصول کافی نسخه متنی

معجزه اى از امام هادى (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

(متوكل دهمين طاغوت عباسى ، امام هادى (ع ) را از مدينه به سامرا تبعيد كرد، هنگامى كه آن حضرت را وارد
سامره كردند، متوكل يك روز خود را از امام هادى (ع ) پنهان نمود، و به دستور او (براى اينكه به امام
هادى (ع ) توهين شود) آن حضرت را در كاروان سراى گداها فرود آورد (343) اكنون به اين داستان توجه كنيد:)

صالح بن سعيد مى گويد: در آن كاروان سرا، نزد امام هادى (ع ) رفتم و عرض ‍ كردم:

(قربانت گردم ، دشمنان
در هر امرى مى خواهند نور شما را خاموش ‍ سازند و در اداى حق شما كوتاهى كنند تا آنجا كه شما را به اين
كاروان سراى بدنام و نامناسب كه به (سراى گدايان ) معروف است آورده اند!)

امام هادى (ع ) فرمود: (اى پسر سعيد! تو هم چنين فكرى مى كنى ؟)

(و با آن معرفتى كه به مقام ما دارى فكر
مى كنى اين گونه امور، از عظمت ما بكاهد؟)

آنگاه آن حضرت با دستش اشاره كرد و به صالح بن سعيد فرمود: (خوب نگاه كن ).

صالح مى گويد: بوستانهائى بسيار خرم ، با ميوه هاى تازه و نوجوانان زبيا و خوشبو ديدم كه مانند
مرواريد در صدف بودند، پرندگان و آهوان و نهرهائى كه آب صاف و زلال از آنها مى جوشيد، در آن بوستانها
بود كه چشمم از ديدار آنها خيره گريد.

آنگاه فرمود:

(حيث كنا فهذا لنا عتيد لسنا فى خان الصَّعا ليك . ما هر جا باشيم ، چنين بوستانهائى براى ما فراهم
است ، بنابراين ما در كاروانسراى گدايان نيستيم ) (344)