نصيحت على (ع ) در مورد همكارى خويشان به همديگر - داستان های اصول کافی نسخه متنی

نصيحت على (ع ) در مورد همكارى خويشان به همديگر

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

(عصر خلافت حضرت على (ع ) بود، ماجراى شورش بيعت شكنان در بصره و جنگ جمل به پيش آمد، على (ع ) با
همراهان از مدينه به سوى بصره براى سركوب شورشيان ، حركت نمودند) هنگامى كه به سرزمين (ربذه )
رسيدند، مردى از قبيله محارب ، به حضور على (ع ) آمد و عرض ‍ كرد:

اى امير مؤ منان ! من در رابطه با
فاميل خود، تاوانى را به عهده گرفتم ، وقتى كه نزد بعضى از آنها رفتم ، و تقاضاى همكارى و كمك نمودم ،
كمك نكردند و گفتند:

(ما خودمان سخت در مضيقه زندگى هستيم ) اى امير مؤ منان ! به آنها امر كن كه با
من همكارى كنند و مرا كمك نمايند).

امام على (ع ) از او پرسيد: (آنها كجايند؟)

او گروهى از آنها را كه از دور پيدا بودند نشان داد، و گفت عده اى از آنها اينها هستند.

امام على (ع ) كه بر مركب سوار بود، به سرعت نزد آنها رفت ، به گونه اى كه جماعتى از همراهان ، به سختى
به آن حضرت رسيدند.

امام على (ع ) وقتى به آنها رسيد سلام كرد، و از آنها پرسيد:

(چرا با رفيق خود همكارى نمى كنيد؟)

آنها از او و او از آنها در حضور امام على (ع ) شكايت كردند.

امام على (ع ) درباره پيوند خويشاوندى ، و وظايف خويشاوندى نسبت به همديگر چنين فرمود:

(هر كس بايد
با خويشانش پيوند گرم داشته باشد، و خويشان از ديگران ، سزاوارتر به همكارى و كمك هستند، بخصوص در آن
هنگام كه خويشان در فشار زندگى قرار گرفتند، زيرا خويشانى كه با يكديگر پيوند دارند و به همديگر
همكارى و كمك و گذشت مى كنند، به پاداش آن مى رسند، ولى اگر رشته خويشى را قطع نمايند، گرفتار بار
سنگين مجازات خواهند شد).

آنگاه آن حضرت ، مركب خود را بر انگيخت و به جاى اول بازگشت .(446)