آزار به همسايه ، دليل بى ايمانى است - داستان های اصول کافی نسخه متنی

آزار به همسايه ، دليل بى ايمانى است

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عمروبن عكرمه مى گويد: به محضر امام صادق (ع ) رفتم و عرض كردم :

(همسايه اى دارم مرا اذيت مى كند).

امام فرمود: (با او رفتار پر مهر داشته باش ).

عمروبن مكرمه گفت : (خداوند او را نيامرزد)، عمرو مى گويد: وقتى اين را گفتم ، امام صادق (ع ) از من
رو گردانيد، و من خوش نداشتم ، از آن حضرت با اين حال خداحافظى كنم .

عرض كردم : (اين همسايه ، با من
چنين و چنان مى كند و مرا مى آزارد).

امام صادق : آيا به نظر تو اگر با او بد رفتارى كنى به حق خود مى رسى ؟

عمروبن عكرمه : (آرى ، من بر او مى چربم ).

امام صادق : اين همسايه تو، حسود است ، و در مورد نعمتهايى كه خداوند از فضل و كرمش به افراد داده ،
نسبت به آنها حسادت مى ورزد، اگر آن كسى كه داراى نعمتهاى الهى شده ، اهل و عيال دارد، او به اهل و
عيال او آزار مى رساند، و اگر اهل و عيال نداشت ، بلكه خدمتكار داشت ، به خدمتكار آن كس آسيب مى
رساند، و اگر او خدمتكار نداشت ، شبها را بيدار مى ماند و روزها را با خشم به پايان مى رساند (اينك اين
حكايت را گوش كن :)

در عصر رسول خدا(ص ) شخصى از انصار به حضور رسول خدا(ص ) آمد و گفت :

(در محله بنى فلان ، خانه اى خريده
ام ، نزديك ترين همسايه ام كسى است كه نه اميدى به خيرش دارم ، و نه از گزندش در امان مى باشم )،
پيامبر(ص ) به على (ع ) و سلمان و ابوذر و شخص ديگرى به گمانم مقداد، فرمود:

به مسجد برويد و با صداى
بلند اعلام كنيد:

لا ايمان لمن لم يا من جاره بوائقه .

(آن كسى كه همسايه اش از آزار او آسوده نيست ، ايمان ندارد).

على (ع ) و سلمان و ابوذر و مقداد، اين دستور را اجرا كردند، و سه بار سخن پيامبر(ص ) را با صداى بلند به
مردم ابلاغ فرمودند، سپس پيامبر(ص ) با دست خود به چهار طرف اشاره كرد و فرمود:

(تا چهل خانه در چهار
طرف ، همسايه انسان ، به حساب مى آيند).(519)