مستجاب نشدن دعاى سه شخص - داستان های اصول کافی نسخه متنی

مستجاب نشدن دعاى سه شخص

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

وليد بن صبيح مى گويد: بين راه مكه و مدينه ، همراه امام صادق (ع ) بودم ، سائلى آمد و درخواست كمك كرد،
امام صادق (ع ) دستور داد به او چيزى دادند، چيزى نگذشت سائل ديگرى آمد و درخواست كمك كرد، باز آن حضرت
، دستور داد چيزى به او دادند، بعد از ساعتى ، باز سائلى آمد و تقاضاى كمك كرد، آن حضرت ، دستور داد به
او نيز چيزى دادند.

تا اينكه سائل چهارم آمد و تقاضاى كمك كرد، امام صادق (ع ) درباره او دستور كمك نداد، فقط دعا كرد و
فرمود:

(خدا سيرت كند).

سپس امام صادق (ع ) به ما رو كرد و فرمود:

(آگاه باشيد كه در نزدم چيزى وجود دارد كه به او (سائل چهارم )

كمك كنم ، ولى مى ترسم مانند يكى از سه شخص شويم كه دعاى آنها به استجابت نمى رسد، آن سه شخص ‍
عبارتند از:

1- شخصى كه خداوند مالى به او بدهد، و او آن را در مورد ناشايسته اش ‍ مصرف كند، سپس بگويد:

(خدايا به
من بده )، دعايش مستجاب نگردد.

2- مردى كه درباره همسرش دعا كند كه :

(خدايا مرا از او راحت كن )، با اينكه خداوند اختيار (طلاق ) او
را بدست آن مرد داده است ، چنين فردى نيز دعايش مستجاب نمى شود.

3- مردى كه در مورد همسايه اش نفرين مى كند( و مى گويد:
(خدايا اين همسايه ام را نابود كن ) )

با اينكه
راه خلاصى براى او وجود دارد، و آن اينكه خانه خود را بفروشد و بجاى ديگر برود، چنين كسى نيز دعايش به
استجابت نمى رسد.

(و من سائل چهارم كمك نكردم ، تا مبادا مثل اولى (مصرف كننده مال در غير مورد شايسته اش ) شوم و دعايم
به استجابت نرسد). (58)