وسعت علم و آگاهى امامان (ع ) - داستان های اصول کافی نسخه متنی

وسعت علم و آگاهى امامان (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

سدير يكى از شاگردان امام صادق (ع ) مى گويد:

با چند نفر از شاگردان ، در مجلس نشسته بوديم ، ناگاه امام
صادق (ع ) وارد آن مجلس شد، ولى در حالى كه خشمگين بود، در مسند خود نشست و با ناراحتى فرمود:

(تعجب مى
كنم از مردمى كه مى پندارند ما علم غيب مى دانيم ، جز خدا هيچ كس علم غيب نمى داند، من مى خواستم فلان
كنيزم را به خاطر خطائى كه كرده بود بزنم ، او گريخت و نمى دانم كجا رفت و پنهان شد )

(بنابراين ،
چطور من علم غيب مى دانم ؟).

آنگاه امام صادق (ع ) از آن مجلس برخاست و به خانه اش رفت ، من همراه ابوبصير و ميسر، به حضورش رفتيم ،
و عرض كرديم :

(قربات گرديم ، سخن شما را در مورد كنيزت شنيديم ، و ما مى دانيم كه شما علم زيادى
داريد، و علم غيب را به شما نسبت ندهيم ).

آنگاه امام صادق (ع ) به سدير فرمود: آيا قران نمى خوانى ؟

سدير گفت : مى خوانم .

امام صادق (ع ) فرمود: آيا اين آيه را در قرآن ديده اى كه خداوند مى فرمايد:

(قال الذى عنده علم من الكتاب انا آتيك قبل اءن يرتد اليك طرفك )

(اما كسى كه ( آصف برخيا وزير مسلمان ) دانشى از كتاب ( آسمانى ) داشت ( به سليمان ) گفت :
من آن ( تخت
بلقيس ) را پيش از آنكه چشم به هم زنى نزد تو خواهم آورد) (نمل - 40)

عرض كردم : آرى اين آيه را در قرآن خوانده ام .

امام صادق (ع ) فرمود:

(آيا آن مرد (آصف ) را شناختى كه در نزد او چه اندازه از علم كتاب بود؟ )

گفتم : شما به من خبر دهيد.

فرمود:
(به اندازه يك قطره آب نيست به درياى اخضر).

پرسيدم : چقدر عل اندك داشت .

آنگاه امام صادق (ع ) پس از سخنى فرمود: اى سدير! آيا اين آيه را در قرآن خوانده اى كه خداوند مى فرمايد:

(قل كفى بالله شهيدا بينى و بينكم و من عنده علم الكتاب .)

(بگو اى محمد! گواه بودن خدا و كسى كه در نزد او علم كتاب است ، بين من و شما كافى است ) (رعد - 43)

گفتم : آرى خوانده ام .

فرمود: آيا كسى كه علم همه كتاب در نزد او است داناتر است تا كسى كه قسمتى از علم كتاب در نزد او است ؟

گفتم : البته آن كسى كه همه علم كتاب ، نزد او است داناتر است .

و در اين هنگام امام صادق (ع ) به سينه خود اشاره كرد و دوبار فرمود:

(سوگند به خدا، تمام علم كتاب در
نزد ما است )(18)

(توضيح اينكه : احتمال دارد در مجلس كه امام ، خشمگين بود، افراد مخالفى حضور داشتند و امام تقيه كرد،
ولى در مجلس دوم كه با شاگردان برجسته اش خلوت كرده بود، حقيقت را گفت كه خداوند، امامان معصوم (ع ) را
به علوم غيب ، بهره مند نموده است و علم آنها به مراتب از علم آصف برخيا، وزير سليمان (ع ) بيشتر است ).