نقش پذيرش رهبر حق ، در قبولى اعمال نيك - داستان های اصول کافی نسخه متنی

نقش پذيرش رهبر حق ، در قبولى اعمال نيك

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عبدالله بن يغور مى گويد: به امام صادق (ع ) عرض كردم :

(من در ميان مردم هستم و با آنها همواره تماس
دارم ، ولى تعجب بسيار مى كنم از افرادى كه پيرو شما نيستند و به دنبال فلان و فلان (طاغوتهاى عصر) مى
روند اما داراى صفات خوبى مانند: درستكارى ، امانت دارى و وفاى به عهد مى باشند، ولى از سوى ديگر
افرادى را مى بينيم كه پيرو شمايند و امامت شما را پذيرفته اند، اما راستگو و امانت دار و وفا كننده
به عهد و پيمان نيستند!).

امام صادق (ع ) با شنيدن اين گفتار، راست نشست در حالى كه نشانه خشم در چهره اش بود، فرمود:

(هركس كه تابع رهبر ستمگرى است كه از جانب خدا تعيين نشده ، چنين كسى گر چه ديندارى كند، دين ندارد،
و هر كس تابع امام بر حق باشد(گر چه در اعمالش كوتاه بيايد) بر او سرزنشى نيست ). (105).

گفتم : براستى چنين است ؟

فرمود: آرى چنين است .

آنگاه فرمود: مگر سخن خدا را نشنيده اى كه مى فرمايد:

الله ولى آمنوا يجرجهم من الظلمات الى النور

(خداوند ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده اند، آنها را از ظلمت ها به سوى نور بيرون مى برد)

(بقره - 257).

يعنى از تاريكيهاى گناهان به سوى نور توبه و آمرزش و نور ولايت و رهبرى امامان حق و عادل كه از جانب
خدا تعيين شده اند.

سپس خدا مى فرمايد:

والذين كفروا اوليائهم الطاغوت يخرجونهم من النور الى ظلمات

(ولى كسانى كه كافر شدند، سرپرست هاى آنها، طاغوت مى باشد كه آنها را از نور به سوى ظلمتها بيرون مى
برد).

منظور از اين آيه اين است ك آنها داراى نور اسلام بودند، ولى چون از هر امام ستمگرى كه از جانب خدا
تعيين نشده بود، پيروى كردند، به همين خاطر از نور اسلام به سوى تاريكيهاى كفر كشيده شدند( و طبق
قسمت آخر آيه فوق ) خداوند آنها را اهل دوزخ معرفى مى كند و مى فرمايد:

فاولئك اصحاب النار هم فيها
خالدون.

(پس آنها اهل آتش هستند و در آن جاودانه خواهند ماند) (106)