آرزوى پوچ - داستان های اصول کافی نسخه متنی

آرزوى پوچ

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

شخصى از امام صادق (ع ) پرسيد: گروهى از دوستان شما گناه مى كنند و مى گويند:

(به رحمت خدا اميدواريم
).

امام : آنها دروغ مى گويند كه دست ما هستند، آنها دوست ما نيستند بلكه قومى هستند كه آرزوها(ى بيجا)
آنها را به اين طرف و آن طرف مى كشاند، كسى كه به چيزى اميدوار باشد، براى رسيدن به آن ، كار مى كند و
كسى كه از چيزى خائف و ترسان است ، از آن دورى مى نمايد.(431)