سبقت عجم در پذيرش و تاءييد دين - داستان های اصول کافی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

داستان های اصول کافی - نسخه متنی

محمد بن یعقوب کلینی؛ گردآورنده: محمد محمدی اشتهاردی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


سبقت عجم در پذيرش و تاءييد دين

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

(ابراهيم يكى از فرزندان امام كاظم (ع ) بود، ولى فرزندان ناخلف بود، و در مورد امامت بعد از پدر،
مزاحمتهائى براى حضرت رضا(ع ) ايجاد مى كرد)

على بن اسباط مى گويد: به حضرت (ع ) عرض كردم :

(مردى نزد برادرت ابراهيم رفته (و او را اغفال كرده ) و
به او گفته : پدرت وفات نكرده است ، آيا شما نيز مانند ابراهيم ، چنين عقيده اى داريد؟)

امام رضا: شگفتا! آيا رسول خدا(ص ) ميميرد، ولى موسى (پدرم ) نمى ميرد، سوگند به خدا پدرم وفات كرد،
چنانكه رسول خدا(ص ) وفات كرد ولى خداوند متعال از آن لحظه رحلت پيامبر(ص ) به بعد و زمانهاى بعد از آن
، به طور پى گير اين دين را بر عجم زادگان منت مى گذارد، ولى همين توفيق را از بعضى از خويشان پيامبر(ص
) (به خاطر عدم شايستگيشان ) باز مى دارد، همواره به عجم زادگان عطا مى كند و از خويشان پيامبر(ص ) باز
مى دارد، من هزار دينار بدهكارى ابراهيم را - پس از آنكه بر اثر نادارى تصميم بر طلاق همسران ، و آزاد
نمودن بردگانش گرفته بود- ادا كردم (در عين حال در برابر محبتهاى من ، دست از كينه توزى بر نمى دارد)

چنانكه شنيده اى برادران يوسف (ع ) چه كردند، يوسف چه ستمها و آزارها از برادرانش ديد.(314)

(به اين ترتيب امام رضا(ع ) از برادرش ابراهيم كه از خويشان پيامبر(ص ) است ، سخت انتقاد كرد، و عجم
زادگان را كه توفيق پذيرش دين خدا و امامان بر حق را يافته اند، برتر از عربهاى كج انديش دانست و ملاك
برترى را به تقوا و حق پرستى دانست ، نه خويشى و فاميل ، و اين خود گله اى بود كه امام هشتم (ع ) از
برادرش نمود با اينكه به او آنهمه محبت نموده بود، چنانكه شاعر گويد:




  • من از بيگانگان هرگز ننالم
    هر آنچه كرد همان آن آشنا كرد



  • هر آنچه كرد همان آن آشنا كرد
    هر آنچه كرد همان آن آشنا كرد



/ 534