اثر موعظه ، در دل مؤ من راستين - داستان های اصول کافی نسخه متنی

اثر موعظه ، در دل مؤ من راستين

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

(همام بن شريح (يا همام بن عباده برادر زاده خواجه ربيع ) از شيعيان پاكدل امام على (ع ) بود) و به
فرموده امام صادق (ع )، او عابدى وارسته و كوشا بود، روزى در پاى سخنرانى امام على (ع ) حضور داشت ،
برخاست و عرض كرد:

اى امير مؤ منان ! ويژگيهاى يك مؤ من (راستين ) را براى ما بيان كن ، به گونه اى كه
سيماى درخشان او را مى بينيم .

حضرت على (ع ) بيش از سى ويژگى مؤ من را براى او برشمرد، نخستين سخنش اين بود:

يا همام ، المؤ من هو الكيس الفظن ...

(مؤ من ، همان انسان زيرك و هوشمند است ...)

هنگامى كه همام ، ويژگيهاى مؤ من راستين را از زبان امام على (ع ) شيند، هنوز سخن امام ، تمام نشده
بود، او آنچنان تحت تاءثير قرار گرفت كه فرياد كشيد و بى هوش شد و به زمين افتاد (و از دنيا رفت ).

امام على (ع ) فرمود: (به خدا، من از بى قرارى همام ، نگران و ترسان بودم )

سپس فرمود:

هكذا تصنع الموعظة البالغة باهلها .

(اندرزهاى رسا، اين چنين به شايستگان ، و آنان كه دلى پندپذير دارند، اثر مى گذارد).

شخصى گفت : (اى امير مؤ منان ! پس چرا شما چنين نيستيد كه مانند همام ، تحت تاءثير قرار گيريد؟)

امام على (ع ) در پاسخ او فرمود:

(هر اجلى ، وقت معينى دارد، و علت مشخصى كه از آن نمى گذرد، آرام باش و
ديگر چنين سخنى نگو، كه شيطان اين سخن را بر زبانت آورده است ).(471)

(به عبارت روشنتر: مشيت خدا بر اين تعلق گرفته بود كه همام به اين سبب از دنيا برود، و او شايستگى چنين
مرگى را داشت ، ولى در مورد من ممكن است ، سبب مرگم ، شايستگى شهادت باشد كه بالاتر از اين است )