بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
گروهى از مردم خراسان به حضور امام رضا(ع ) رفتند و چنين درخواست نمودند:
(ما را از پرداخت خمس معاف كن و خمس را به ما ببخش )
حضرت رضا(ع ) (كه مى دانست آنها شايسته بخشش نيستند، و با نيرنگ مى خواهند اين وظيفه الهى را ترك كنند)
به آنها فرمود: (اين چه نيرنگى است ؟ شما با زبان خود نسبت به ما اظهار اخلاص و دوستى مى كنيد، و از حقى كه خداوند براى ما قرار داده و آن خمس است ، كوتاهى مى نمائيد)
آنگاه سه بار فرمود:
(لا نجعل لا نجعل لا نجعل لا حد منكم فى حل نمى كنيم ، نمى كنيم ، نمى كنيم ، و شما را معاف نمى داريم ) (316)
و در سخن ديگر فرمود: (ان الخمس عوتنا على ديننا...(خمس مايه كمك ما بر دين ما است ) (317)