بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
صفوان ساربان ، در محضر امام صادق (ع ) بود، مردى به نام (ميمون ) كه از احالى مكه بود، به حضور امام صادق (ع ) آمد و عرض كرد:
(دستم تهى شده و نمى توانم كرايه مركبى را كه اجاره كرده ام بپردازم ).
امام صادق (ع ) به صفوان فرمود: (برخيز و برادر دينيت را يارى كن ).
صفوان برخاست ، و همراه ميمون رفت ، تا اينكه خداوند وسائل اداى كرايه او را فراهم فرمود.
سپس صفوان به حضور امام صادق (ع ) باز گشت ، امام از او پرسيد: (حاجت برادر دينيت را چه كردى ؟)
صفوان : خداوند آن را فراهم كرد.
امام صادق : ابتداء قبل از آنكه از پاداش كمك به برادر مؤ من سؤ ال شود فرمود:
انك ان تعين اخاك المسلم احب الى من اسبوع بالبيت .
(اگر تو برادر مسلمانت را يارى كنى نزد من بهتر از طواف نمودن يك هفته (يا هفت بار) اطراف كعبه است .)
سپس امام صادق (ع ) فرمود: مردى به حضور امام حسن مجتبى (ع ) آمد، و گفت : (پدر و مادرم به فدايت ، مرا در مورد نيازى كه دارم يارى كن )
امام حسن (ع ) كفش خود را پوشيد و همراه آن مرد، بيرون آمد در مسير راه ، برادرش حسين (ع ) را ديد كه نماز مى خواند، امام حسن (ع ) به آن مرد گفت :
چرا از اباعبدالله (حسين عليه السلام ) درخواست كمك براى رفع نيازت نكردى ؟
آن مرد گفت : پدر و مادرم به فدايت ، همين كار را كردم (و به خدمت حضرت حسين (ع ) براى يارى طلبى رفتم ) آن حضرت عذر خواهى كرد و فرمود: اكنون من در اعتكاف به سر مى برم (يعنى سه روز بايد براى انجام اعتكاف در مسجد بمانم و روزه بگيرم ، و از مسجد خارج نگردم ) امام حسن (ع ) فرمود:
اما انه لو اعانك كان خيرا له من اعتكافه شهرا .
(اگر حسين (ع ) تو را در مورد انجام نيازت يارى مى كرد، براى او بهتر از اعتكاف يك ماه بود)(468)