بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم
ابوعلى سينا كه از نوابغ معروف جهان، و افتخار بزرگ اسلام و ايران است، روزى با اسكورت وزارت از جائى مىگذاشت، كنّاسى را ديد كه مشغول پاك كردن توالت است و اين شعر را مىخواند:
ابوعلى، با شنيدن اين شعر، خنديد، و در حال خنده به طعنه صدا زد حقا كه تو جان خود را احترام كرده اى! و نفس شريف خود را در ته چاه به ذلت و خوارى كشانده اى و عمر گرانبهايت را در اين كار كثيف تباه مىكنى، و بعد اين كار را افتخار مىشمرى!
كنّاس گفت: «در جهان همت، نان از شغل پست خوردن بهتر از زير بار منت رئيس رفتن است».
ابوعلى از اين پاسخ، غرق در خجلت شد و با شتاب از آنجا دور گشت (107). و به اين ترتيب آن كنّاس نيز با آن سخنش، درسى آموخت، درسى مناعت طبع و عزت نفس!