بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم
حسان بن ابى سنان از پارسايان عصر خود بود، به گونه اى كه كم مىخورد تا چاق نشود، در بستر آرام براى خواب نمى رفت، و آب سير نمى آشاميد و شصت سال با رياضت به جهاد با نفس امّاره پرداخت.
پس از آنكه از دنيا رفت شخصى او را در خواب ديد و پرسيد: حالت چطور است
او پاسخ داد: به خير است، ولى به خاطر يك سوزنى كه از شخصى عاريه به امانت گرفته بودم، و به او پاسخ ندادم، فعلا مرا به بهشت راه نمى دهند، و مانع من از رفتن به بهشت مىشوند.(122)