يكي از شاديهاي پسنديده، تشكيل مجالس جشن و سرور به مناسب مواليد ائمه معصومين (عليهم السلام) است. امام رضا (عليهالسلام) به ريان بن شبيب فرمود:
«اگر دوست داري در درجات عاليه بهشت با ما باشي، به حزن ما محزون و به شادي ما شاد باش.»(25)
بعضي شاديها كه با هدف تكاملي انسان سنخيت ندارد و يا با گناه، لهو و لعب، اتلاف وقت هيجان كاذب و اذيت و آزار ديگران توأم است، از نظر شرع مقدس، مذموم و ناپسند است. در اينجا به مهمترين آنها اشاره ميكنيم:
كسي كه با گناه و معصيت خدا به شادي بپردازد، با اين كار دو عمل زشت انجام داده است: يكي، خودِ معصيت، و ديگري شادي به گناه. امام علي (عليهالسلام) ميفرمايد:
«شادي به گناه، از انجام آن زشتتر است.»(26)
شادي در برابر فرد مصيبتزده و غصهدار، دور از ادب و جوانمردي است. امام حسن عسكري (عليهالسلام) ميفرمايد:
«از ادب انساني دور است كه آدمي در برابر افراد محزون، اظهار شادي كند.»(27)