رواج فرهنگ شادي و نشاط در جامعه، عصبانيت و تندخويي را كمتر مي‌كند، از ميزان جرايم مي‌كاهد و از تنش و برخورد فيزيكي با مردم جلوگيري مي‌نمايد. بسياري از ناهنجاري‌ها و جرم و جنايت‌ها، ناشي از عدم تعادل روحي افراد است. كارمندان شاد، با ارباب رجوع خود برخوردي عاطفي و محبت‌آميز دارند و وظيفه خود را به طور شايسته انجام مي‌دهند.
نقش شادي و نشاط در پيشبرد امور اقتصادي، غيرقابل انكار است، زيرا در اين صورت، مديران و كارمندان انرژي مضاعف پيدا مي‌كنند و درصد توليد و بهره‌وري افزايش مي‌يابد. بر اين اساس، بعضي از كشورها براي بالا بردن ميزان توليد، سعي مي‌كنند در محل كار مديران و كارگران، فضايي از شور و نشاط ايجاد نمايند.
انجام هر كاري و از جمله عبادات، نياز به حوصله و آرامش دارد. كسي كه غمگين است، حوصله هيچ كاري را ندارد؛ اما افراد شاد از انجام عبادات لذت مي‌برند و احساس خستگي نمي‌كنند. امام علي (عليه السّلام) مي‌فرمايد:
«اين دل‌ها همانند بدن‌ها خسته مي‌شوند و نياز به استراحت دارند، در اين حال به دنبال نكته‌هاي زيبا و نشاط‌آور باشيد.»(36)