قرآن مجيد رسيدن به اطمينان قلبي را منحصراً در ياد خدا مي‌داند و اين اطمينان، اساس هر نوع شادي است. پژوهش‌هاي روان‌شناسان غربي نيز نشان مي‌دهد كه افراد معتقد به خدا و جهان آخرت و تعاليم كتاب مقدس، شادتر و براي زندگي، پرانگيزه‌ترند. همچنين افرادي كه به طور مرتب به كليسا مي‌روند، شادتر از كساني هستند كه به كليسا نمي‌روند.(51)
يكي از راه‌هاي مهم شادي، كنار آمدن با مشكلات و رضامندي از مقدرات الهي است. امام صادق (عليه السلام) مي‌فرمايد:
«نشاط و شادي، در پرتو راضي بودن به رضاي خدا و يقين به دست مي‌آيد و اندوه و غم، در شك و ناخشنودي به مقدرات الهي حاصل مي‌شود.»(52)
يكي از اسباب شادي و نشاط، نماز و ارتباط و مناجات با خداست. افرادي كه به دعا و نماز مي‌پردازند، كمتر دچار نگراني و اندوه مي‌شوند. امام صادق (عليه السلام) به يكي از يارانش فرمود:
«چه عاملي شما را مانع شده در وقتي كه غم و اندوه دنيوي برايتان ايجاد گرديد، وضو بگيرد و داخل مسجد شود و دو ركعت نماز بخواند و خداوند بزرگ را صدا بزند و از او كمك بخواهد!؟ آيا نشنيده‌اي كلام خدا را كه فرموده: از نماز و روزه كمك بگيريد.»(53)
كسي كه گناهي مرتكب شده و عذاب وجدان او را غمگين كرده، به وسيله توبه و استغفار، از احساس گناه رهايي مي‌يابد و نشاط اوليه را به‌دست مي‌آورد. پيامبر اكرم (صلّي الله عليه و آله و سلّم) مي‌فرمايد:
«كسي كه بسيار استغفار كند، خداوند او را از هر اندوهي، گشايشي و از هر تنگنايي، راه نجاتي مي‌بخشد.»(54)
ذكر خدا، آرام‌بخش دل و نشاط‌دهنده روح است. امام صادق (عليه السلام) مي‌فرمايد:
«اي سفيان! زماني كه چيزي تو را محزون ساخت، لا حول و لا قوة الا بالله زياد بگو، زيرا اين جمله، كليد شادي است.»(55)