كسانيكه دعايشان اجابت نمى شود، جعفر بن ابراهيم از ابى عبدالله عليه السلام روايت كرده است فرمود: چهار كسند كه دعايشان مستجاب نمى شود مردى كه در خانه بنشيند و بگويد خدايا به من روزى بده مىگويند: مگر تو را امر به طلب نكرديم و مردى كه زنى بدكار دارد و نفرينش مىكند به او گفته مىشود: مگر اختيارش را به دست تو نداديم (اگر مىخواهى طلاقش بده) و مردى كه مالى داشت و آن را تباه كرد مىگويد: خدايا روزيم ده! مىگويد: آيا من به ميانه روى و درستى در خرج نمودن دستور ندادم. سپس فرمود: والذين اذا انفقوا لم يسرفوا و لم يقتروا و كان بين ذلك قواما (76)آنهايى كه انفاق كننداسراف نمى كنند و سخت نگيرند و بين ايندو ميانه روى مىكنند. و مردى كه مال داشت و به ديگرى قرض داد و شهود نگرفت و آن مرد انكار كرد به او مىگويند: مگر تو را امر به شهود نكردم. و در روايت وليد بن صبيح آمده است: و مردى كه بر همسايه اش نفرين مىكند و خداى تعالى راه عوض كردن خانه را با فروش آن و دور شدن از همسايه را به او داده است. و يونس بن عمار روايت كرد و گفت: از ازامام صادق عليه السلام شنيدم كه مىفرمود: بنده دستانش را باز مىكند و خداى تعالى را مىخواند و از فضلش مالى را مىخواهد خدا به او ميدهد و فرمود: سپس اين بنده آن مال را در راه بيهوده صرف مىكند و آنگاه بر مىگردد و دوباره خدا را مىخواند خداى تعالى مىفرمايد: مگر به تو ندادم آيا با تو چنين و چنان نكردم.