بنا به نظر مراجع دينى، دختر بعد از تمام شدن نه سال قمرى (17) و پسر پس از اتمام پانزده سال قمرى بالغ مىشود.
كسى كه به حد بلوغ رسيده، نماز و روزه بر او واجب مىشود و بايد براى انجام احكام شرعى مورد احتياج خود از مجتهد جامع الشرايط تقليد كند. علايم رشد و بلوغ، اختصاص به انسان نداردك بلكه آفريدگار جهان در همه موجودات عالم، اعم از انسان، حيوان و نبات، به نحوى خاص، اين پديده شگفت انگيز را قرار داده است كه پس از چندى در آنها استعداد بارورى و توليد مثل، بطور طبيعى نمايان مىگردد. در انسان، اين علامت در دختر نوجوان به صورت رگل (حيض) ظاهر مىشود. انسان، اشرف مخلوقات است و اين حالت «حيض» در او آيت و نشانه اى است از قدرت پروردگار بزرگ كه دختر جوان بايد با آن آشنا گردد؛ احكام آن را بداند و رعايت نمايد. توضيح مطلب به اين ترتيب است كه دختر هنگامى كه به سن بلوغ مىرسد، زمانى برايش فرا مىرسد كه احساس مىكند مقدارى خون با كمى سوزش از او خارج مىشود.(18)
او نبايد از اين واقعه نگران باشد، چرا كه خداوند متعال با ايجاد دستگاه جنسى در جسم او - به منظور بقاء نسل - و بروز آن در دوران جوانى و بلوغ، مىخواهد نويد آمادگى مادر شدن را كه ارزشى بس بزرگ است به او بدهد.
در اين زمان است كه پا به عرصه تكليف مىگذارد و احكام الهى بر وى جارى مىگردد. او بايد پس از اتمام دوران حيض (19) كه معمولا مدت آن 6 يا 7 روز است غسل نمايدك حتى اگر در آخرت وقت نماز، از خون، پاك شد بلافاصله بايد غسل كند و نماز بخواند. انجام غسل با احكامى كه وارد شده، موجب پاكى جسم و صفاى روحى او مىشود. در هنگام غسل، مستحب است بگويد «الله طهرنى و طهر قلبى»(20) كه به او آرامش خاصى مىبخشد. در اين هنگام، نماز و تمامى احكامى كه براى بزرگسالان واجب گرديده، بر او نيز واجب مىشود.(21) جوان اينك وارد مرحله جديدى از زندگانى اش شده و در پيشگاه حضرت حق، مقام و منزلت ويژه اى دارد؛ وى مورد خطاب آفريدگار جهان واقع شده و بايد پاسخگوى اعمال خود باشد.(22)
او در اين مرحله از زندگانى خود، بايد بداند كه تمام اعمال، حركات، رفتار و گفتار و حتى تصوراتش تحت محاسبه الهى قرار مىگيرد و اگر خود را در معرض هدايت مبداء آفرينش و در مسير قانون الهى قرار دهد و هماهنگ با برنامه هاى نظام خلقت عمل كند، هر روز كه از عمر گرانقدر او مىگذرد، يك قدم به سوى كمال و سعادت جاودانى، نزديك مىشود.
او بايد قدر گوهر جوانى خود را بداند و اين مرحله حساس و پرفراز و نشيب زندگى را خوب درك كند. همواره خود را در محضر خداوند،، حاضر و ناظر بيند و در نمازش از او يارى جويد و دعا كند(23) تا بتواند در برابر همه مسايل و مشكلاتى كه در آينده برايش پيش مىآيد، پايدارى نشان دهد و بر همه آنها غلبه يابد.