تفسیر نمونه

ناصر مکارم شیرازی

جلد 1 -صفحه : 667/ 142
نمايش فراداده

ديگر انرژيهايى كه قابل تبديل به آتشند) درك اين معنى مشكل نيست، و لزومى ندارد كه آن آتش سوزان را شبيه آتشهاى معمولى اين جهان بدانيم.

در سوره همزه آيه 6 و 7 مى‏خوانيم نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ:" آتش سوزان پروردگار كه از درون دلها سرچشمه مى‏گيرد و بر قلبها سايه مى‏افكند، و از درون به برون سرايت مى‏كند" (به عكس آتشهاى اين جهان كه از بيرون به درون مى‏رسد)!

نكته‏ها:

1- چرا پيامبران به معجزه نياز دارند؟

مى‏دانيم كه منصب نبوت و پيامبرى بزرگترين منصبى است كه به عده‏اى از پاكان عطا شده است، زيرا مناصب و مقامهاى ديگر معمولا حاكم بر جسم افراد است، ولى منصب نبوت منصبى است كه بر جان و دل جامعه‏ها حكومت مى‏كنند، لذا به همان نسبت كه ارج بيشترى دارد مدعيان كاذب و افراد شياد بيشترى، اين منصب را به خود مى‏بندند، و از آن سوء استفاده مى‏كنند.

در اينجا مردم مى‏بايست يا ادعاى هر مدعى را بپذيرند، و يا دعوت همه را رد كنند، اگر همه را بپذيرند، پيدا است چه هرج و مرجى به وجود مى‏آيد، و دين خدا به چه صورت جلوه خواهد كرد، و اگر هيچكدام را نپذيرند آن هم نتيجه‏اش گمراهى و عقب‏ماندگى است.

بنا بر اين همان دليلى كه اصل بعثت پيامبران را الزامى مى‏شمارد مى‏گويد پيامبران راستين مى‏بايست نشانه‏اى همراه داشته باشند كه علامت امتياز آنان از مدعيان دروغين، و سند حقانيت آنها باشد.

روى اين اصل لازم است هر پيامبرى، معجزه‏اى بياورد كه گواه صدق رسالتش گردد.