سپس اضافه مىكند" و ميوههايى براى آنها مىآورند كه با يكديگر شبيهند" (وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً).
يعنى همه از نظر خوبى و زيبايى همانندند، آن چنان در درجه اعلا قرار دارند كه نمىشود يكى را بر ديگرى ترجيح داد، به عكس ميوههاى اين جهان كه بعضى ممكن است نارس باشند، بعضى بيش از حد رسيده، بعضى كم رنگ و بو بعضى خوشبو و معطر، ولى ميوههاى باغهاى بهشت يك از يك خوشبوتر، يك از يك شيرينتر و يك از يك جالبتر و زيباتر! و بالاخره آخرين نعمت بهشتى كه در اين آيه به آن اشاره شده همسران پاك و پاكيزه است مىفرمايد:" براى آنها در بهشت همسران مطهر و پاكى است" (وَ لَهُمْ فِيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ).
پاك از همه آلودگيهايى كه در اين جهان ممكن است داشته باشند، پاك از نظر روح و قلب، و پاك از نظر جسم و تن.
يكى از اشكالات نعمتهاى دنيا اين است كه انسان در همان حال كه داراى نعمت است فكر زوال آن را مىكند و خاطرش پريشان مىشود، و به همين دليل هرگز اين نعمتها نمىتواند آرامش آفرين گردد، اما نعمتهاى بهشتى چون جاودانى است و فنا و زوالى براى آن نيست از هر جهت كامل و آرام بخش است، لذا در پايان آيه مىفرمايد:" مؤمنان جاودانه در آن باغهاى بهشت خواهند بود" (وَ هُمْ فِيها خالِدُونَ).
در بسيارى از آيات قرآن، ايمان و عمل صالح در كنار هم واقع شدهاند به گونهاى كه نشان مىدهد اين دو جدايى ناپذيرند، و راستى هم چنين است زيرا