تفسیر نمونه جلد 1

در اختيار دارد، آبهايى كه متعلق به خود آنست و هرگز قطع نمى‏شود، خشكسالى و كمبود آب آن را تهديد نمى‏كند و چنين است باغهاى بهشت.

سپس ضمن اشاره به ميوه‏هاى گوناگون اين باغها مى‏گويد:" هر زمان از اين باغها ميوه‏اى به آنها داده مى‏شود مى‏گويند: اين همان است كه از قبل به ما داده شده است" (كُلَّما رُزِقُوا مِنْها مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقاً قالُوا هذَا الَّذِي رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ).

مفسران براى اين جمله تفسيرهاى مختلفى ذكر كرده‏اند:

بعضى گفته‏اند: منظور اين است كه اين نعمتها به خاطر اعمالى است كه ما قبلا در دنيا انجام داديم و زمينه آن از قبل فراهم شده است.

بعضى ديگر گفته‏اند: هنگامى كه ميوه‏هاى بهشتى را براى دومين بار براى آنها مى‏آورند مى‏گويند اين همان ميوه‏اى است كه قبلا خورديم، ولى هنگامى كه آن را مى‏خورند مى‏بينند، طعم جديد و لذت تازه‏اى دارد! و به تعبير ديگر فى المثل سيب و انگورى را كه در اين دنيا مى‏خوريم در هر مرتبه همان طعم قبل را احساس مى‏كنيم، ولى ميوه‏هاى بهشتى هر چند ظاهرا يك نوع بوده باشند هر بار طعم جديدى دارند، و اين از امتيازات آن جهان است كه گويى تكرار در آن نيست!.

بعضى ديگر گفته‏اند: منظور اين است كه آنها هنگامى كه ميوه‏هاى بهشتى را مى‏بينند آن را شبيه ميوه‏هاى دنيا مى‏يابند، تا خاطره نامانوسى نداشته باشد، اما به هنگامى كه مى‏خورند طعم كاملا تازه و عالى در آن احساس مى‏كنند.

هيچ مانعى ندارد كه جمله بالا اشاره به همه اين مفاهيم و تفاسير باشد چرا كه الفاظ قرآن گاه داراى چندين معنى است «1».

(1) در بحث" استعمال لفظ در اكثر از معنى" ثابت كرده‏ايم كه اين امر به هيچوجه اشكال ندارد.