در اينجا به دومين اصل مهم اسلام يعنى قيامت و رستاخيز توجه مىكند و مىگويد:" خداوندى كه مالك روز جزا است" (مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ).و به اين ترتيب محور مبدء و معاد كه پايه هر گونه اصلاح اخلاقى و اجتماعى است در وجود انسان تكميل مىگردد.جالب اينكه در اينجا تعبير به" مالكيت خداوند" شده است، كه نهايت سيطره و نفوذ او را بر همه چيز و همه كس در آن روز مشخص مىكند، روزى كه همه انسانها در آن دادگاه بزرگ براى حساب حاضر مىشوند، و در برابر مالك حقيقى خود قرار مىگيرند، تمام گفتهها و كارها و حتى انديشههاى خود را حاضر مىبينند، هيچ چيز حتى به اندازه سر سوزنى نابود نشده و به دست فراموشى نيفتاده است، و اكنون اين انسان است كه بايد بار همه مسئوليتهاى اعمال خود را بر دوش كشد!.حتى در آنجا كه خود فاعل نبوده، بلكه بنيانگذار سنت و برنامهاى بوده است، باز بايد سهم خويش را از مسئوليت بپذيرد.بدون شك مالكيت خداوند در آن روز يك مالكيت اعتبارى، نظير مالكيت ما نسبت به آنچه در اين جهان ملك ما است، نمىباشد، چرا كه اين يك مالكيت قراردادى است با تشريفات و اسنادى مىآيد و با تشريفات و اسناد ديگرى از ميان
لطفا منتظر باشید ...
