[سوره البقرة (2): آيه 60] - تفسیر نمونه جلد 1

[سوره البقرة (2): آيه 60]

وَ إِذِ اسْتَسْقى‏ مُوسى‏ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (60)

ترجمه:

60- و (بخاطر بياور) زمانى را كه موسى براى قوم خويش طلب آب كرد به او دستور داديم عصاى خود را بر سنگ مخصوص بزن، ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشيد، بطورى كه هر يك (از طوائف دوازده‏گانه بنى اسرائيل) چشمه مخصوص خود را مى‏شناخت (و گفتيم) از روزيهاى الهى بخوريد و بياشاميد و در زمين فساد نكنيد و فساد را گسترش ندهيد.

تفسير: جوشيدن چشمه آب در بيابان

‏

باز در اين آيه خداوند به يكى ديگر از نعمتهاى مهمى كه به بنى اسرائيل ارزانى داشت اشاره كرده مى‏گويد:" به خاطر بياوريد هنگامى" كه موسى (در آن بيابان خشك و سوزان كه بنى اسرائيل از جهت آب سخت در مضيقه قرار داشتند) از خداوند خود براى قومش تقاضاى آب كرد" (وَ إِذِ اسْتَسْقى‏ مُوسى‏ لِقَوْمِهِ).

و خدا اين تقاضا را قبول فرمود، چنان كه قرآن مى‏گويد:" ما به او دستور داديم كه عصاى خود را بر آن سنگ مخصوص بزن" (فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ).

" ناگهان آب از آن جوشيدن گرفت و دوازده چشمه آب (درست به تعداد