[سوره البقرة (2): آيات 99 تا 101] - تفسیر نمونه جلد 1

[سوره البقرة (2): آيات 99 تا 101]

وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ آياتٍ بَيِّناتٍ وَ ما يَكْفُرُ بِها إِلاَّ الْفاسِقُونَ (99) أَ وَ كُلَّما عاهَدُوا عَهْداً نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (100) وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ (101)

ترجمه:

99- نشانه‏هاى روشنى براى تو فرستاديم، و جز فاسقان كسى به آنها كفر نمى‏ورزد.

100- و آيا هر بار آنها (يهود) پيمانى (با خدا و پيامبر) بستند جمعى آن را دور نيفكندند؟

(و با آن مخالفت نكردند؟) و بيشتر آنها ايمان نمى‏آورند.

101- و هنگامى كه فرستاده‏اى از سوى خدا به سراغشان آمد در حالى كه با نشانه‏هايى كه نزد آنها بود مطابقت داشت، جمعى از آنان كه داراى كتاب بودند كتاب خدا را پشت سر افكندند، گويى اصلا از آن خبر ندارند.

شان نزول:

در مورد آيه اول شان نزولى از ابن عباس نقل شده است و آن اينكه:" ابن صوريا" دانشمند يهودى از روى لجاج و عناد به پيامبر اسلام (ص) گفت: تو