[سوره البقرة (2): آيات 120 تا 121] - تفسیر نمونه جلد 1

[سوره البقرة (2): آيات 120 تا 121]

وَ لَنْ تَرْضى‏ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لا النَّصارى‏ حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى‏ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ (120) الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ (121)

ترجمه:

120- هرگز يهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا (بطور كامل تسليم خواسته‏هاى آنها شوى و) از آئين (تحريف يافته) آنان پيروى كنى بگو هدايت تنها هدايت الهى است، و اگر از هوى و هوسهاى آنها پيروى كنى، بعد از آنكه آگاه شده‏اى هيچ سرپرست و ياورى از ناحيه خدا براى تو نخواهد بود.

121- كسانى كه كتاب آسمانى، به آنها داده‏ايم (يهود و نصارى) و آن را از روى دقت مى‏خوانند، به پيامبر اسلام ايمان مى‏آورند و كسانى كه به او كافر شوند زيانكارند.

شان نزول:

در شان نزول آيه اول از ابن عباس چنين نقل شده كه يهود مدينه و نصاراى نجران انتظار داشتند كه پيامبر اسلام (ص) همواره در قبله با آنها موافقت كند، هنگامى كه خداوند قبله مسلمانان را از بيت المقدس به سوى كعبه گردانيد آنها از پيامبر (ص) مايوس شدند (و شايد در اين ميان بعضى از طوائف مسلمانان‏