[سوره الفاتحة (1): آيه 6] - تفسیر نمونه جلد 1

كننده، مقاومت كند احتياج به يار و مدد كارى دارد، اينجا است كه خود را در زير چتر حمايت پروردگار قرار مى‏دهد، همه روز از خواب بر مى‏خيزد، و با تكرار جمله" إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ" اعتراف به عبوديت پروردگار كرده و از ذات پاك او براى پيروزى در اين مبارزه بزرگ كمك مى‏گيرد، و شامگاهان نيز با تكرار همين جمله سر به بستر مى‏نهد، با ياد او بر مى‏خيزد و با ياد و استمداد از وجود او بخواب مى‏رود و خوشا به حال كسى كه به چنين مرحله‏اى از ايمان برسد، در برابر هيچ گردنكشى و زورمندى سر تعظيم فرود نمى‏آورد، در مقابل جاذبه ماديات خود را نمى‏بازد، همچون پيامبر اسلام مى‏گويد: إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ:" نماز و عبادتم، مرگ و حياتم همه از آن خداوند است كه پروردگار جهانيان است" (انعام- 162).

[سوره الفاتحة (1): آيه 6]

اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ (6)

ترجمه:

6- ما را به راه راست هدايت فرما.

تفسير:

پيمودن صراط مستقيم

‏

پس از اظهار تسليم در برابر پروردگار و وصول به مرحله عبوديت و استعانت و استمداد از ذات پاك او نخستين تقاضاى بنده اين است كه او را به راه راست، راه پاكى و نيكى، راه عدل و داد، و راه ايمان و عمل صالح هدايت فرمايد، تا خدايى كه همه نعمتها را به او ارزانى داشته، نعمت هدايت را نيز بر آن بيفزايد.