قرآن و مساله شفاعت - تفسیر نمونه جلد 1

كه آنها زيور آلات و اسلحه مرده را با او دفن مى‏كردند تا در زندگى آينده‏اش از آن بهره گيرد! «1».

قرآن و مساله شفاعت

بدون شك مجازاتهاى الهى چه در اين جهان و چه در قيامت جنبه انتقامى ندارد، بلكه همه آنها در حقيقت ضامن اجرا براى اطاعت از قوانين و در نتيجه پيشرفت و تكامل انسانها است، بنا بر اين هر چيز كه اين ضامن اجراء را تضعيف كند بايد از آن احتراز جست تا جرات و جسارت بر گناه در مردم پيدا نشود.

از سوى ديگر نبايد راه بازگشت و اصلاح را بكلى بر روى گناهكاران بست بلكه بايد به آنها امكان داد كه خود را اصلاح كنند و به سوى خدا و پاكى تقوا باز گردند.

" شفاعت" در معنى صحيحش براى حفظ همين تعادل است، و وسيله‏اى است براى بازگشت گناهكاران و آلودگان، و در معنى غلط و نادرستش موجب تشويق و جرات بر گناه است.

كسانى كه جنبه‏هاى مختلف شفاعت و مفاهيم صحيح آن را از هم تفكيك نكرده‏اند گاه بكلى منكر مساله شفاعت شده، آن را با توصيه و پارتى‏بازى در برابر سلاطين و حاكمان ظالم برابر مى‏دانند! و گاه مانند وهابيان آيه فوق را كه مى‏گويد:" لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ" در قيامت از كسى شفاعت پذيرفته نمى‏شود بدون توجه به آيات ديگر دستاويز قرار داده و به كلى شفاعت را انكار كرده‏اند.

به هر حال ايرادهاى مخالفان شفاعت را در چند مطلب مى‏توان خلاصه كرد:

1- اعتقاد به شفاعت روح سعى و تلاش را تضعيف مى‏كند.

(1) الميزان جلد 1 صفحه 156.