[سوره البقرة (2): آيه 186] - تفسیر نمونه جلد 1

" لا حرج" است.

اين قاعده مى‏گويد: اساس قوانين اسلام بر سختگيرى نيست، و اگر در جايى حكمى توليد مشقت شديد كند، موقتا برداشته مى‏شود، چنان كه فقها فرموده‏اند" هر گاه وضو گرفتن يا ايستادن به هنگام نماز و مانند اينها انسان را شديدا به زحمت بيندازد، مبدل به تيمم و نماز نشسته مى‏شود".

در آيه 78 سوره حج نيز مى‏خوانيم: هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ:" او شما را برگزيد و در دين خود تكليف مشقت بارى براى شما قرار نداد".

حديث معروف پيامبر (ص):

بعثت على الشريعة السمحة السهلة

:" من مبعوث به آئين سهل و آسانى شده‏ام" نيز اشاره به همين مطلب است‏

[سوره البقرة (2): آيه 186]

وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (186)

ترجمه:

186- و هنگامى كه بندگان من از تو در باره من سؤال كنند (بگو) من نزديكم! دعاى دعا كننده را به هنگامى كه مرا مى‏خواند پاسخ مى‏گويم، پس آنها بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان بياورند تا راه يابند (و به مقصد برسند).

شان نزول:

كسى از پيامبر (ص) پرسيد: آيا خداى ما نزديك است تا آهسته با او مناجات كنيم؟ يا دور است تا با صداى بلند او را بخوانيم؟ آيه فوق نازل شد و (به آنها پاسخ داد كه خدا به بندگانش نزديك است) «1».

(1) مجمع البيان ذيل آيه مورد بحث.