[سوره البقرة (2): آيات 89 تا 90] - تفسیر نمونه جلد 1

[سوره البقرة (2): آيات 89 تا 90]

وَ لَمَّا جاءَهُمْ كِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكافِرِينَ (89) بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِما أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْياً أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ فَباؤُ بِغَضَبٍ عَلى‏ غَضَبٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ (90)

ترجمه:

89- و هنگامى كه از طرف خداوند كتابى براى آنها آمد كه موافق نشانه‏هايى بود كه با خود داشتند و پيش از اين جريان به خود نويد فتح مى‏دادند (كه با كمك او بر دشمنان پيروز گردند، با اين همه) هنگامى كه اين كتاب و پيامبرى را كه از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد به او كافر شدند، لعنت خدا بر كافران باد!.

90- ولى آنها در مقابل بد بهايى، خود را فروختند كه بناروا به آياتى كه خدا فرستاده بود كافر شدند و معترض بودند چرا خداوند به فضل خويش بر هر كس از بندگان خود بخواهد آيات خود را نازل مى‏كند، لذا خشم خداوند يكى پس از ديگرى آنها را فرو گرفت و براى كافران مجازاتى خوار كننده است.

شان نزول:

از امام صادق (ع) ذيل اين آيات چنين نقل شده كه" يهود در كتابهاى خويش ديده بودند هجرتگاه پيامبر اسلام بين كوه" عير" و كوه" احد" (دو كوه‏